Author :
Abstract
Türkiye’de televizyon yayıncılığı ilk olarak 1950’li yılların sonuna doğru bir üniversite televizyonu olarak toplumsal hayata girmiştir. 1960’lı yıllara gelindiğinde, Türkiye’nin ilk ve tek kamusal kanalı olan Türkiye Radyo Televizyon Kurumu’nun (TRT) kurulmasıyla, devlet destekli televizyon teknolojisi gelişmiş ve ülkenin büyük şehirlerine kurulan yayın istasyonlarıyla yapılan televizyon programlarının daha geniş bir alana ulaşması sağlanmıştır. Türk televizyon yayıncılığında asıl büyük dönüşüm ise, ilk özel televizyon kanallarının 1990’lı yıllarda kurulmasıyla ortaya çıkmıştır. Televizyon yayınlarının tecimsel niteliğinin ön plana çıkması, kurulan her yeni televizyon kanalıyla, daha fazla reklam geliri elde etmek amacıyla rekabetlerin ortaya çıkması, yeni program tür ve içeriklerinin de ortaya çıkmasına neden olmuştur. Bu durum televizyon yayıncılığında mesleki uzmanlaşmaya gereksinim duyan yeni bir alanın açılmasını sağlamıştır. 1990’lı yıllarda başta büyük İstanbul, Ankara, İzmir gibi büyük şehirlerde İletişim Fakülteleri kurularak, bu ihtiyacın giderilmesi amaçlanmıştır. Ayrıca İletişim Fakültesi öğrencilerinin mesleki deneyim kazanma noktasında büyük önem taşıyan Üniversite Televizyonları da birer uygulama birimleri olarak büyük önem taşıyan faaliyet birimleri olarak karşımıza çıkmaktadır.
Bu çalışmanın konusunu, iletişim/ televizyon yayıncılığı eğitimi veren bölüm ve fakültelerde bulunan üniversite televizyonlarının mevcut durumu, sorunları ve çözüm yollarının sistematik bir şekilde ortaya konulması ve bu doğrultuda bir model önerisi sunulması oluşturmaktadır. Çalışmanın veri toplamasında literatür taraması ve veri toplama şablonlarıyla birlikte oluşturulan teorik çerçevenin yanı sıra derinlemesine görüşme yöntemi kullanılarak, Türkiye’deki üniversite televizyonlarına yönelik üniversite televizyonu sorumlularına sorular sorulmuştur. Üniversite televizyonu sorumluları, İletişim Fakültesi ve aktif yayın akışı bunulan üniversite televizyonlarından seçilmiştir.
Keywords
Abstract
Television broadcasting in Turkey first entered social life as a university television channel towards the end of the 1950s. In the 1960s, with the establishment of Turkey's first and only public channel, the Turkish Radio and Television Corporation (TRT), state-supported television technology developed and television programs broadcast with broadcast stations established in the country's major cities were enabled to reach a wider area. The real big transformation in Turkish television broadcasting occurred with the establishment of the first private television channels in the 1990s. The commercial nature of television broadcasts coming to the fore and the emergence of competition to obtain more advertising revenue with each new television channel established have led to the emergence of new program types and contents. This situation has opened a new field in television broadcasting that requires professional specialization. In the 1990s, it was aimed to meet this need by establishing Communication Faculties in big cities such as Istanbul, Ankara and Izmir. In addition, University Televisions, which are of great importance in gaining professional experience for the students of the Faculty of Communication, appear as application units and activity units of great importance.
The subject of this study is to systematically reveal the current situation, problems and solutions of university televisions in departments and faculties that provide communication/television broadcasting education and to present a model proposal in this direction. In the data collection of the study, in addition to the theoretical framework created with literature review and data collection templates, in-depth interview method was used and questions were asked to the university television officers in charge of university televisions in Turkey. University television officers were selected from the Faculty of Communication and university television channels with active broadcasting.
